"Zabijamy to, co kochamy. Reszta nigdy nie była żywa. Nikt nie jest tak blisko. Nikogo nie rani tak zapomnienie, nieobecność, zwykła drobnostka. Zabijamy to, co kochamy. Połóż kres asfiksji oddychania cudzymi płucami! Powietrze nie wystarcza nam dwojgu, a ziemia - naszym splecionym ciałom. Dawka nadziei jest mała, a smutku nie można dzielić."
R. Castellanos
Reposted from
klaudia